Urartu saldırı silahları olarak tanımlanan kılıç ve hançerlere ilişkin bilgiler arkeolojik bulgulardan gelir. Özellikle mezarlık alanlarında ölü armağanı olarak ortaya çıkarılmış çok sayıda örnek mevcuttur. Standart üretim teknikleri Urartu silah endüstrisinin önemli bir kalemi olduğunu gösterir.

 

Demiri oldukça iyi işlediklerini bildiğimiz Urartuların kılıç ve hançerlerin özellikle kabza kısmındaki uygulama teknikleri ile karakteristik yaklaşımlar sergiledikleri anlaşılır. Uzunlukları 40-70 cm arasında değişen kılıçların namlu/gövde kısmı dar ve uzun, uca doğru daralan ve sivrilen, omurgalı formdadır. Namlu kısmı dövme tekniğinde işlenmiştir.

 

Kılıç ve hançerde kabza kısımlarının uzunlukları 10-15 cm arasında değişir. Tepelik, sap ve balçak kısmından oluşur. Balçak namlu ile sap/kabzanın birleşim yerinde yer alır ve kabza bir konik tepelikle son bulur. Aradaki sap kısmının üretiminde de kimi farklı teknikler görülür. Kabza parçaları çoğunlukla ayrı olarak dökülerek, perçinlerle ana gövdeye eklenmiştir. Bazen çevresi tunç çerçeveye alınmış, bazen kakmanın oturtulması için dövülerek kenarları yükseltilmiş(Flanşlı) bazen silindirik bir eklenti ile daha hareketli hale getirilmiştir. Yine kabzalarda oluşturulan boşluklar kemik, ahşap, fildişi levhalar perçin yardımı ile doldurulmuştur.

 

Kılıçların ahşap gövdeli bir kın içinde muhafaza edildiği yine arkeolojik bulgulardan öğrenilir. Kının uç/pabuç kısmı tunçtan olabilmektedir. Yine dar kenarları tunç şeritlerle güçlendirilmiştir.