Van il merkezinin 34 km kuzeydoğusunda yer alan Karagündüz Höyüğü ve Nekropolü, Erçek Gölü’nün batı kıyılarında, Erçek Bucağı’nın 6 km kuzeyinde yer almaktadır. Höyükte 1993-1999 yılları arasında Prof. Dr. Veli Sevin başkanlığında yapılan kazı çalışmaları sonucunda İlk Tunç Çağı’ndan, Ortaçağa kadar süregelen yerleşme ve tabakalar ortaya çıkarılmıştır. Taş temelli kerpiç bedenli duvarlarla oluşturulmuş Urartu mimarisi birden fazla odanın oluşturduğu yapı grubundan oluşur.

Höyüğün yaklaşık 1,5 km kuzeydoğusunda nekropol alanı yer almaktadır. Nekropol alanında üç tip mezar olduğu anlaşılmaktadır. Dromoslu mezarlar, dromossuz örnekler ve toprak mezarlar. Bu yönüyle bölgedeki diğer nekropol alanlarıyla aynı özelliği gösterir. Yer altına açılmış çukurlar içine taş örgü duvarlar ile bindirme tekniğinde inşa edilmiş mezar odalarında yine çoklu gömü geleneği görülür.

Mezar odalarına toprak yüzeyinden taş veya ana toprakla oluşturulmuş kuyu biçimli bir geçitle (dromos) ulaşılır. Mezar odasının kapısı genellikle yassı bir sal taşı ile kapatılmıştır. Alçak kapı geçidinden ulaşılan mezar odası genellikle dikdörtgen planlıdır. Yan duvarlar bindirme tekniğindedir ve tavana doğru daralarak üst örtünün oluşturulmasını daha kolaylaştırır. Üst örtü ise sahte kemer veya yine yassı sal taşlarının konulması ile oluşturulmuştur.

Mezar odası içindeki buluntu durumu Urartu kırsal kültürü ve ölü gömme gelenekleri hakkında önemli bilgiler verir. Ölüler hoker (dizler karna çekik) pozisyonunda yatırılmış ve yanlarına ölü armağanı olarak içinde yiyecek ve içeceklerin konulduğu kaplar, demir ve tunçtan takı ve silahlar bırakılmıştır. Bazı mezarlarda 100’ün üzerinde gömü bulunur. Yeni gömülere alan yaratmak için eski gömülerin zaman zaman mezar armağanları ile birlikte mezar odasının dip kısmına doğru toplandığı izlenmiştir. Bu alanlarda insan kalıntıları ile mezar armağanlarının oluşturduğu bir nevi atık alanlarına dönüşür. Bazı mezarlarda ise yine mezar odasında yeni gömü alanlarının oluşturulduğu/açıldığı görülür. Bazen yan duvarlardan geçilebilen, ana toprağa açılmış oyuk ve küçük birimlere de gömü yapılmıştır. Bazı mezarlarda kafatasları aynı alana toplanmış veya çanakların içine konulmuştur. Örneğin K10 Mezar Odası’nın kuzeydoğu kısa duvarının ortasına açılmış bir açıklıktan ulaşılabilen toprağa açılmış ve sadece el ile ulaşılabilen bir bölümde 10 adet kafatası saptanmıştır. Bütün mezarlarda gözlenmeyen bu durumun ölü gömme gelenekleri çerçevesinde bir uygulama olup olmadığı anlaşılmamıştır.

Karagündüz oda mezarlarında normal gömüler yanında yakarak gömü (kremasyon) de izlenebilmektedir. Yani aynı mezar odasında iki farklı gömü geleneği de uygulanabilmiştir.

Mezarlarda en yaygın karşılaşılan gömü armağanlarını çanak çömlekler, demirden yapılmış bilezik, yüzük, küpe, süs iğnesi gibi, demirden yapılmış bıçak ve hançerler ile boncuk kolyeler oluşturur.

Karagündüz Nekropolü’nde basit toprak mezarlar da saptanmıştır. İki çocuk gömüsünün bulunduğu mezarda kırmızı astarlı Urartu çanak-çömleği yanında tunç süs iğnesi bulunmuştur.